Kosmiczna legenda APRSu – satelita PCsat/NO-44 nadal działa!

Legendarny i kultowy satelita amatorski PCsat/NO-44 kontynuuje swą misję w kosmosie 4845 dzień – to już 14 rok jego pracy.  🙂               Satelita został wyniesiony w przestrzeń kosmiczną 30 września 2001 r. o godz. 2.40 UTC z kosmodromu Kodiak na Alasce na pokładzie rakiety Athena-1. Oficjalnie koniec misji satelity zadeklarowano na 26 kwietnia /przesunięto na 17 lipca/ 2003 r., po 19 miesiącach pracy w kosmosie. Jednak satelita cały czas żyje mimo chronicznych awarii zasilania. Do 2008 r. podejmowano rokrocznie /3 razy w roku w okresach pełnego nasłonecznienia/ próby restartu systemów i naprawy układu zasilania, w efekcie czego, zyskiwano kilka tygodni nieprzerwanej, niezawodnej pracy. NO-44 jest pionierem w zastosowaniu niskobudżetowych paneli słonecznych /4×30 USD – 1% ceny „normalnych” paneli do pracy w kosmosie/, które jednak przez kilkanaście lat zachowały 50% efektywności. Obecnie satelita ożywa podczas dziennych przelotów, kiedy baterie zdążą się naładować. Zapewnia to pracę systemów na ok. 45 min., po czym następuje wyłączenie. Cierpliwość i wytrwałość fanów satelitarnego APRSu jest jednak premiowana cykliczną pracą przemiennika i poczuciem udziału w legendarnym wydarzeniu oraz dobrą zabawą z ramkowymi przygodami.           PCsat – akronim od Prototype Communications Satellite jest projektem zrealizowanym na Wydziale Astronautyki Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych – US Naval Academy w Annapolis w stanie Meryland. Satelitę zbudowało 6 studentów: Robert Bradford Schwenzer, Laura Elizabeth Nolan, Steven Charles Lawrence, Daniel Antoine Boutros, Daniel Sullivan, Alex Gutweiler, pod kierunkiem 2 profesorów: Daryla G. Bodena, Billy’ego R. Smitha i 1 inżyniera – Boba Bruningi. „Ojciec APRSu” – Bob Bruninga /WB4APR/ – Kierownik Laboratorium Satelitarnego i Szef Stacji Kontroli Naziemnej PCsata – PCSAT Command Station. Budowa i wyniesienie satelity w przestrzeń kosmiczną kosztowały 30 tys. USD. Projekt zrealizowano dzięki współpracy z takimi urzędami i agencjami federalnymi jak Departament Obrony Stanów Zjednoczonych – DoD i Narodowa Agencja Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej – NASA. Równocześnie z PCsatem wystrzelone zostały 3 inne satelity: Starshine-3, PICOsat i SAPPHIRE. PCsat został nazwany NO-44 – akronim od Navy-OSCAR 44, a Dowództwo Obrony Północnoamerykańskiej Przestrzeni Powietrznej i Kosmicznej – NORAD nadało mu numer 26931. NO-44 – sześcian o boku 50 cm – okrąża Ziemię 14 razy na dobę na orbicie biegunowej na wysokości ok. 790 km z inklinacją 67° i okresem obiegu – 101 min. PCsat ma wbudowany przemiennik pracujący na częstotliwości 145.825 MHz /FM,FSK, AX.25 1k2 i 9k6 uplink i downlink/. Wykorzystywane znaki wywoławcze: PCSAT-1, W3ADO-1, ARISS. W3ADO jest najstarszym /1928 r./ przyznanym znakiem krótkofalarskim dla Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. PCsat – tracking http://www.n2yo.com/?s=26931   PCsat – wszystkie przeloty nad Bydgoszczą http://www.heavens-above.com/PassSummary.aspx?satid=26931&lat=53.164&lng=17.9142&loc=Bydgoszcz&alt=80&tz=CET   PCsat – Amateur Radio Stations heard via Satellite http://www.findu.com/cgi-bin/pcsat.cgi   NO-44 – Live OSCAR Satellite Status Page http://oscar.dcarr.org/index.php   NO-44/PCsat na HamRadioTweets https://twitter.com/HamRadioTweets/status/551696735249391616 https://twitter.com/HamRadioTweets/status/551669491021905920 https://twitter.com/HamRadioTweets   W przelocie o godz. 10.22 odległość do satelity wynosiła ok. 2 tys. km – sygnał mojej stacji został odebrany przez SatI-Gate IZ0PMP-7, zaś w przelocie o 12.06 – przez M0NRT. Zestaw testowy: TRX Icom IC2820, antena Diamond X510, oprogramowanie AGW Packet Engine oraz UISS. Sławomir SP2ST